Rond 2020 tuimelden bedrijven, onderzoeksinstellingen, overheden, media over elkaar door steeds grotere waterstofplannen te lanceren. De ‘heilige graal’ waterstof was de oplossing van ‘heel veel’. Het zou ook allemaal bijzonder snel gaan gebeuren.
Na de periode van euforie, kwam het besef dat er nog heel wat uitdagingen zijn. Dat is logisch. Moest het zo simpel zijn, was het er al lang geweest. Beginnende spelers zonder waterstofervaring stelden hun ambities bij van ‘megalomaan’ naar ‘realistisch’.
Bijna 25 jaar geleden zette ik de eerste stap in de waterstofwereld, te midden van een ‘hype-moment’. De eerste tien jaar werkte ik vol enthousiasme rond onderzoek binnen waterstof. Helaas was er onvoldoende vertrouwen in de technologie. Rond 2010 begonnen zelfs de onderzoeksinstellingen in Europa het onderzoek af te bouwen. De heilige graal leek op weg naar een definitief einde.
Toch heb ik sinds 2009 met bedrijven en overheden stappen kunnen zetten in het realiseren van waterstofprojecten. Niet hoog van de toren blazen, maar samen uitdagende, uitvoerbare projecten ontwikkelen en vooral realiseren. Het zijn intussen spelers met ‘waterstofervaring’ geworden die nu, anno 2024, doorschakelen.
En-en-verhaal
Terwijl deze bedrijven doorschakelen, zien we ook de ‘ja-nee’-discussies weer opduiken, en barst de strijd tussen ‘believers en non-believers’ weer los. Dat speelt zich vooral af in Vlaanderen, België en heel Europa.
Het ‘en-en’-verhaal rond elektrificatie en waterstof is onontkoombaar.
Adwin Martens, oprichter en CSO van WaterstofNet
Dat is zinloos. We hebben alle oplossingen nodig die geopolitiek onafhankelijk, betaalbaar en duurzaam zijn. In een aantal sectoren zal directe elektrificatie de dominante oplossing zijn, terwijl in andere sectoren waterstof of afgeleide energiedragers interessanter zijn: het ‘en-en’-verhaal is onontkoombaar. Enkel de markt en een consistent overheidsbeleid zullen beslissen over de verdeling.
Vooruitgang Azië
Terwijl we hier in Vlaanderen, België en Europa discussiëren over zin en onzin rond waterstof, zien we dat er in Azië in bijzonder hoog tempo wordt doorgeschakeld. Regio’s in China kondigen aan dat meer dan 300 kton/jaar duurzame waterstof gebouwd wordt en operationeel zal zijn in 2025. Dat is meer dan de helft van het actueel waterstofverbruik in België. Ook in mobiliteit zien we dat Aziatische merken de derde-generatie voertuigen op de weg brengen, terwijl Europa geen voertuig te koop heeft. In China is de doelstelling duidelijk: 50.000 voertuigen op waterstof en 1.200 tankstations in 2025.
Ik geloof dat we onze energie moeten steken in het realiseren en onderbouwd versnellen van waterstofprojecten in onze regio. We herbergen namelijk een aantal unieke technologiespelers en grote eindgebruikers.
We mogen geen tijd verliezen met eindeloze ‘ja-nee’ discussies, maar dienen concrete projecten te realiseren, evalueren, opschalen en communiceren.
