Op 29 oktober organiseerde het Klimaatparlement haar tweede event waarbij zes projecten zichzelf mogen voorstellen aan het publiek en een hulpvraag mogen lanceren.
De projecten die in 2020 aantraden, gaven een update van hun activiteiten.
Het klimaatparlement is een initiatief van Filip Helssen (Coriotech), Geert Mertens (Limatri), Hugo Derkinderen (Hoogleraar en voorzitter van de vereniging van Voedeselbossen), Sebastiaan De Block (Ecological Entrepreneur) en Pascal Malliën (advocaat en hoofd environmental van de Belgian Offices van BakerMcKenzie Belgium). Er waren zo’n 150 aanwezigen, waaronder de burgemeester van Zoersel, Liesbeth .
Mede-organisator Pascal Malliën: “Nog meer dan bij het eerste klimaatparlement waren de deelnemers ongeremd in hun positieve kritiek ten aanzien van de zes projecten die bijzonder gevarieerd waren: van lijm uit afvalstof tot de rijke gebruikers van privé-jets die – als nieuwe maecenassen – het voorbeeld moeten geven om elektrisch en nadien op waterstof te vliegen. Van een nieuwe bitcoin, geruggensteund op herwonnen gronden voor de biodiversiteit in een Atopia wereld naar het echt verwerken van rubberen bandenafval naar een nieuw circulair product. Van verticale velden in een stedelijke omgeving naar een plasma-generator die CO2 opvangt en omzet naar brandstof en zuurstof.”
Presentatrice Ann de Bie nam uitgebreid haar tijd om na de derde break out sessie, de zes ecopitchers uitvoerig te ondervragen. Op de vraag of ze iets gehad hebben aan hun pitch en de discussies met aanwezigen, kwam er een unanieme ‘ja’.
Nadien klonk de oproep aan alle deelnemers om zelf ook initiatieven uit de grond te stampen en zo – vanuit de ondernemers – een onherroepelijk kantelmoment te creëren. Zo moet klimaatvriendelijk duurzaam handelen het criterium worden waarover iedereen samen nadenkt en voor wil gaan.
Pascal Malliën: “We gaan niet wachten op facilitatie door de overheid maar het bovenvermelde denkpatroon zal leiden tot een faciliterende regelgeving – zonder er op te wachten zoals of Godot.”
Ook de andere organisatoren beaamden: “Er heerste een heel positieve vibe, een geloof dat we het gaan kunnen als we maar verder gaan in de ingeslagen richting. We hebben het gevoel dat we de zes ecopitchers ‘vleugels hebben gegeven’ om verder te doen – zoals ook de vier projecten van het eerste klimaatparlement (waterstof, voedselbossen, claire en ecolab) getuigden.”
Maak kennis met de 6 klimaatprojecten
Sisqon – Vervanging van chemische lijm naar lijm op basis van afvalstoffen
Lijmen worden in heel veel toepassingen gebruikt en zitten dus op en in heel wat producten. Sisqon wil de chemische lijmen vervangen door lijmen op basis van afvalstoffen. Zo zou er dan bijvoorbeeld om etiketten op bierflesjes te kleven, geen traditionele lijm meer nodig zijn.
D-CRBN – Splitsing van industrieel opgevangen CO2 naar CO en O als bouwmaterialen voor de industrie
Gill Scheltjens: “Onze doelstelling is om onze Europese partners te helpen om hun emissienormen te halen. Ze moeten tegen 2050 allemaal klimaatneutraal zijn en dus netto geen koolstof meer uitstoten. We zullen dit doen via plasmatechnologie, om zo CO2 te splitsen in CO en O. Maar eerst moeten we voor de bedrijven bekijken hoe ze dit in hun businessplannen kunnen inbouwen en ontwikkelen we onze technologie op laboschaal. Midden volgend jaar zullen we onze pilootlijn kunnen opstarten in het Blue App gebouw, op de Blue Gate site in Antwerpen. Daaruit moet dan een eerste mobiele commerciële toepassing vloeien die 50.000 ton CO2 per jaar moet kunnen verwerken. Uiteindelijk willen we evolueren naar een CO2-recyclagesite waar we 1 miljoen ton CO2 per jaar kunnen converteren.”
Gill legt uit dat de meeste ontwikkelingen in andere projecten zich momenteel toespitsen op het stockeren van CO2. “Dat vinden we echter geen duurzame oplossing. We willen meerwaarde bieden met de oplossing die we ontwikkelen. Zo zouden we er syngas mee kunnen produceren, een stof die veel gebruikt wordt in de chemische nijverheid. Ook methanol of monomeren zijn mogelijkheden.”
Er werd bewust gekozen voor een mobiele installatie omdat die gebruik kan maken van hernieuwbare energie op deze of gene plaats, op het moment dat er voldoende productie is. “Zo slaan we eigenlijk energie op in de vorm van chemicaliën.”
Urban Harvest – Vertical farming voor de landbouw, op een slimme manier
Alexandre Van Deun: “Urban Harvest is er gekomen omdat we interesse hadden in voeding en energie maar we zagen dat we voor onze voeding te afhankelijk zijn van seizoenen en de weersomstandigheden. Daarnaast waren we ervan overtuigd dat technologie een grote rol kan spelen in de voedselproductie. En aangezien de wereldbevolking alleen maar toeneemt de komende decennia, zullen de problemen rond voedselvoorziening en klimaatverandering alleen maar toenemen. Daarom ontwikkelden we een technologie waarmee we volledig indoor kunnen voedsel kweken. Zo kunnen we alle klimatologische parameters sturen. We telen op verschillende lagen boven elkaar. De afgelopen jaren was onder andere Delhaize klant maar Urban Harvest slaat nu een andere weg in. We willen ons toeleggen op stekplanten en we ontwikkelden ook een technologie om aardbeien volledig indoor te kweken. Daarnaast telen we ook sla en andere groene groenten want daar bouwden we onze kennis al in op.”
Het bedrijf is momenteel nog maar vier mensen groot maar heeft grote plannen, ook internationaal. Daarom
Atopia – 2 miljoen km2 grond beschermen als natuurinvesteringsproject op basis van milieuvriendelijke crypto-tokens
Dirk Standaert, bezieler van het project: “Tegen 2030 willen we over meer dan 2 miljoen km2 beschikken voor re-wilding maar op een gedecentraliseerde manier, verspreid over de hele wereld. Er zijn al heel wat initiatieven maar deze zijn meestal te gefragmenteerd en ze krijgen te weinig steun van overheden. Wij willen investeren in natuur rendabel maken via een nieuw investeringsmodel. Dit gebeurt via een bedrijf dat we oprichten in Zwitserland en dat één aandeel heeft. Dat aandeel wordt gefragmenteerd in tokens en deze kan iedereen kopen. Wanneer we ergens in de wereld een stuk land aankopen, doen we daar ook een digitale ‘token drop’. Zo kunnen de mensen lokaal een token via een app oprapen en zo mede-aandeelhouder worden en dus ook inspraak krijgen. Het is dus niet enkel een verhaal van investeerders maar ook van lokale betrokkenheid.”
Laupat Industries – Omvorming van afgedankte autobanden naar herbruikbare grondstoffen
Het bedrijf werkt niet via mechanische recyclage maar vormt de oude autobanden om naar staal, groene olie, recovered carbon black en water. Dit gebeurt op een energie- en CO2-neutrale manier. De materiaalvalorisatie zou via dit proces op 95 procent komen.
Flyetic – Hoe kunnen we vliegen zo duurzaam mogelijk maken, wetende dat we blijven groeien?
Geen focus op lijnvluchten en de grote jongens bij Flyetic maar wel op privévluchten. Die keuze was bewust: het gaat om mensen met aanzien en beslissingsbevoegdheid, die gebruik maken van vluchten met weinig mensen en dus veel uitstoot per plaats. Een zelf ontwikkeld programma berekent meteen de emissies en dus ook de manier waarop deze gecompenseerd moeten worden.
De niet-weerhouden maar niet minder interessante ecopitchers waren Canary, Baoliving (Slimme aanpasbare modules (SAM) thuis), Bepowered (Drivers of the Energy Transition), Go Forest (Planting trees with impact), Treetoo.art (Kunst in de natuur), Dosis (duurzame landbouw), Red-Use en Mundu.
Meer info over het klimaatparlement
Meer ecoTips artikels over start-ups en innovatieve projecten
