Vanaf 30 december 2025 moeten bedrijven die cacao verhandelen of verwerken aantonen dat hun producten niet afkomstig zijn van ontboste gebieden. De Europese Deforestation Regulation (EUDR) heeft grote gevolgen voor de Belgische cacaosector, die sterk afhankelijk is van import uit West-Afrika.
Strengere regels voor traceerbaarheid
België is een van de grootste importeurs en verwerkers van cacaobonen in Europa. De EUDR verplicht bedrijven om aan te tonen dat hun cacao niet bijdraagt aan ontbossing, wat grote uitdagingen met zich meebrengt. De cacaoketen is complex: bonen van verschillende boeren worden vaak gemengd, waardoor traceerbaarheid moeilijk is. Bedrijven zullen moeten investeren in technologieën zoals blockchain en satellietmonitoring om de herkomst van cacao vast te leggen.
Daarnaast brengt naleving van de regelgeving extra kosten met zich mee. Chocoladeproducenten en retailers moeten investeren in certificering en duurzaamheidscontroles, wat de productiekosten kan verhogen.
Impact op cacaoboeren en mogelijke oplossingen
Kleine cacaoboeren in West-Afrika krijgen te maken met strengere duurzaamheidsnormen. Zonder ondersteuning van grote afnemers lopen zij het risico uitgesloten te worden van de Europese markt. Dit onderstreept de noodzaak van eerlijke prijzen en duurzame landbouwmethoden, zoals agroforestry, waarbij cacao wordt geteeld in combinatie met andere gewassen om biodiversiteit te bevorderen.
Belgische bedrijven kunnen zich voorbereiden door samen te werken met cacaocoöperaties, duurzame leveranciers en technologiepartners. Softwareplatforms zoals osapiens-HUB kunnen helpen bij het stroomlijnen van risicoanalyses en compliance-processen.
Hoewel de EUDR extra inspanningen vraagt, biedt het ook kansen om de Belgische cacaosector te verduurzamen en consumenten meer zekerheid te geven over de herkomst van hun chocolade.
lees ook
