“De oprichting van een verlies- en schadefonds is een monumentale prestatie voor kwetsbare landen en gemeenschappen in de frontlinie van de klimaatcrisis”, aldus Gabriela Bucher, directeur van Oxfam International, in een reactie op de slottekst van klimaatconferentie COP27.
Kwetsbare landen en gemeenschappen vragen al meer dan 30 jaar om financiering om de verwoestende gevolgen van de klimaatverandering op te vangen. Gezien de urgentie ter plaatse moet het fonds volgens Oxfam dan ook zo snel mogelijk operationeel worden.
“Rijke landen die grotendeels verantwoordelijk zijn voor de opwarming van onze planeet moeten onmiddellijk aanzienlijke nieuwe en aanvullende middelen vrijmaken om klimaatgerelateerde schade in kwetsbare landen te betalen”, klinkt het.
Bezorgd over fossiele brandstoffen
“Hoewel wij de oprichting van het schadefonds toejuichen, blijven wij ons ernstig zorgen maken over het feit dat de landen er niet in slagen overeenstemming te bereiken over een billijke en dringende uitfasering van alle fossiele brandstoffen. De wereld is op weg naar een catastrofale opwarming van 2,8°C”, aldus Bucher.
Oxfam wijst erop dat rijke landen, vooral de VS en die in de EU, hebben nagelaten om hun deel van de verantwoordelijkheid en hun morele en wettelijke verplichtingen na te komen. “Rijke landen en veel middeninkomenslanden die daartoe in staat zijn, stappen niet snel genoeg af van fossiele brandstoffen om de opwarming onder de 1,5°C te houden, wat leidt tot meer verliezen, schade en lijden. De rijke landen verstrekken niet de nodige financiële middelen om kwetsbare landen te helpen de sprong naar hernieuwbare energie te maken.”
Triljoenen klimaatfinanciering nodig
Ook de belofte van 100 miljard dollar voor klimaatfinanciering werd verbroken. Op COP27 blokkeerden ze met succes de tekst die hen zou hebben verplicht eerdere tekorten te compenseren door meer klimaatfinanciering te voorzien de volgende jaren. “Er zijn triljoenen aan klimaatfinanciering nodig voor aanpassing en mitigatie. Gezien hun verantwoordelijkheid voor de klimaatcrisis hadden de rijke landen op zijn minst een duidelijk plan kunnen geven over hoe zij de 600 miljard dollar die zij tussen 2020 en 2025 hadden beloofd, kunnen realiseren.”
Oxfam is ook teleurgesteld over de besprekingen ter versterking van het genderactieplan. Dat vormde de kern van de UNFCCC-processen voor genderresponsieve klimaatmaatregelen maar gender werd niet of nauwelijks genoemd in de besluiten van het klimaatoverleg.
“De klimaatcrisis gaat over ongelijkheid en onrechtvaardigheid”, besluit Bucher. “Gemeenschappen aan de frontlinie van de klimaatcrisis dragen de zwaarste lasten van door het klimaat veroorzaakte rampen, naast meerdere crises zoals conflicten en economische schokken. Wereldleiders moeten politieke verschillen opzij schuiven en de behoeften van deze gemeenschappen op de eerste plaats zetten.”
