De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) vraagt dat de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement de komende weken werk maken van de zwerfvuilvergoeding voor lokale besturen. De Europese Single Use Plastics (SUP) -richtlijn die de producenten verplicht de kosten voor zwerfvuilbeheer te betalen, moet nog steeds worden omgezet in regionale regelgeving.
De lokale besturen wachten al meer dan een jaar op die omzetting. Zolang die er niet is, blijven ze opdraaien voor de kosten, ongeveer 144 miljoen per jaar, aldus de VVSG. De SUP-richtlijn bepaalt dat de kosten voor zwerfvuilbeheer vanaf 2023 moeten doorgerekend worden aan producenten van onder andere plastic flesjes en blikjes. De Vlaamse Regering nam deze bepaling over in het Materialendecreet, maar tot op vandaag blijft de praktische uitvoering achterwege. Het interregionaal samenwerkingsakkoord, dat voor een gelijkaardige regeling moet zorgen over de drie Belgische Gewesten, werd nog steeds niet definitief goedgekeurd door de Vlaamse Regering. Daardoor kon ook het Vlaams Parlement de regeling nog niet goedkeuren.
Zwerfvuilbeheer kost lokale besturen 144 miljoen euro
De Openbare Afvalstoffenmaatschappij (OVAM) bracht de afgelopen jaren verschillende keren de kosten voor het opruimen van zwerfvuil in kaart. “Dat zwerfvuilbeheer kost de gemeenten handenvol geld. In 2019, het meest recente onderzoek, werd de totale kost geraamd op 160 miljoen euro, waarvan de lokale besturen 144 miljoen euro op zich nemen”, zegt Wim Dries, voorzitter van de VVSG. “Dat geld besteden we liever aan de aanleg van fietspaden of het energiezuinig maken van ons patrimonium.”
lees ook
Lokale besturen tegen digitaal statiegeldsysteem via openbare vuilbakken
Verschillende federaties van bedrijven zoals Fevia en Comeos verzetten zich tegen de doorrekening van de zwerfvuilkosten aan de producenten. Zij voeren vooral aan dat de berekening van de zwerfvuilkosten onnauwkeurig zou zijn en vele malen meer zou kosten dan in onze buurlanden. “Dat klopt niet”, aldus VVSG. “De berekeningsmethode is robuust. Bovendien zijn de doorgerekende bedragen in buurlanden niet altijd gebaseerd op een berekening van de effectieve kost, maar zijn ze vaak het resultaat van een onderhandeling tussen de overheid en de producenten. Vlaanderen loopt voorop in de berekening van de zwerfvuilkosten.”
